هنگامی که امام رضا علیه السلام به نیشابور رسید، حدیث شناسان نزد آن امام جمع شدند و گفتند: ای پسر پیامبر! از اینجا می روی و حدیثی برای ما روایت نمی کنی که از آن بهره مند شویم؟ او که در کجاوه نشسته بود سر مبارکشان را کجاوه بیرون آورده و فرمودند: از پدرم موسی بن جعفر شنیدم که گفت: از پدرم جعفر بن محمد شنیدم که گفت: از پدرم محمد بن علی شنیدم که گفت: از پدرم علی بن الحسین شنیدم که گفت: از پدرم حسین بن علی شنیدم که گفت: از پدرم امیرالمؤمنینین شنیدم که گفت: از پیامبر شنیدم که گفت: از خدای بزرگ شنیدم که گفت:
لا اِله الّا الله دِژ من است، پس هر کس به دژ من درآید از عذاب من دراَمان خواهدبود.
. (یعنی هرکس سرپرستی خدا و توحید او را بپذیرد از عذاب خدا در امان است) اسحاق بن راهویه می گوید: چون کاروان به راه افتاد آن امام بزرگوار با صدای بلند فرمود:
با وجود شرایط آن، و من از شرایط آن هستم.
یعنی شرط پذیرش توحید و نجات از عذاب خدا؛ قبول ولایت ائمه ی اطهار علیهم السلام است.( عیون اخبارالرضا علیه السلام 2/135
